Son iki yıldır ki bu da yaklaşık beşinci bayrama denk geliyor, iş nedeniyle İstanbul'dayım. Bu nedenle bayramın artık normal bir gunden farkı kalmadı benim için. Eskiden bayram deyince bambaşka bir heyecan oluşurdu, tatlı bir telaş, ayrı bir mutluluk dolardı insanın içine. Bayram gelmişti mutlu olmak zamnıydı, el öpme, şeker, tatlı, harclık zamanıydı. Gerek artık eşşek kadar olmuş olmaktan, gerekse iş yüzünden hayatı kacırmaktan olsa gerek bayram ya da normal bir gunun nerdeeyse hiçbir farkı kalmadı. Düşünün bayramın üçüncü günü bugun ben kimsenin elini öpmedim henuz. Akraba ziyareti desen burda hiç akrabam yok, ancak dostlarla zaman gecirip avunuyoruz bayramda biz de ama o da tutmuyor önceki bayramların yerini. Zaten normal zamanda da buluşup zaman geciriyorsun arkadaşlarınla. Apartman desen zaten herkes kendi havasında kimse kimseyi tanımıyor -her ne kadar bu bir yandan iyi olsa da boyle zamanlarda kötü de olabiliyor- Bu el öpme konusuna fena taktım ben onun için bugun bitmeden gördüğüm ilk amcanın eline yapışıyorum bayramını kutlamak için. Ne de olsa bayramlar el öpmek içindir, gönül almak içindir, hoşgörüdür, sevgidir, affetmektir, mutlu olmaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumumuzun daha etkili, daha verimli olması için lutfen sonuna isim, lakap, initial, plaka vb birşeyler ekleyelim